Ο εξάδελφος Παναγιώτης από μικρός ζήλευε τα τρία αδερφάκια. Πάντα πίστευε ότι δεν άξιζαν το σπιτικό, αλλά ούτε πίστεψε και ποτέ στα «δαχτυλίδια». Βρήκε λοιπόν τη χρυσή ευκαιρία! Θα διεκδικούσε κι αυτός το μεγάλο κλειδί!
Κατέστρωσε το σχέδιό του! Ήταν αποφασισμένος. Θα πολεμούσε μέχρι τέλους για το σπιτικό.
Η οικογένεια στο μεταξύ είχε διχαστεί. Άλλοι συγγενείς πίστευαν ότι το μεγάλο κλειδί έπρεπε να το πάρει η Θοδώρα, άλλοι ο Αντώνης μαζί με το Δημήτρη κι άλλοι ο Παναγιώτης.
Βάλθηκαν να φαγωθούν μεταξύ τους. Βλέποντας το κακό που είχε προκαλέσει άθελά του ο Κωστάκης, αποφάσισε να τους συνετίσει.
Κάλεσε μια μέρα όλους τους συγγενείς να πάρουν μια απόφαση πριν γίνει το μεγάλο κακό. Μαζεύτηκαν στο μεγάλο αίθριο του σπιτιού σαν ύστατη προσπάθεια για να σώσουν το σπιτικό.
Μίλησαν όλοι με τη σειρά, άλλοι συνετά κι άλλοι όχι. Στο τέλος αποφάσισαν. Θα σκεφτόταν, θα αποφάσιζαν και τη Mεγάλη μέρα θα πήγαιναν όλοι να ψηφίσουν.
Ο Αντώνης με το Δημήτρη, ήθελαν να φωνάξουν και τους φίλους τους για να τους υποστηρίξουν. Οι συγγενείς διαφώνησαν. Δεν ήθελαν τους ξένους στα πόδια τους όταν θα έπαιρναν μια τέτοια απόφαση.
Το άκουσαν αυτό οι δημοσιογράφοι, που δεν έλεγαν να φύγουν από την εξώπορτα του σπιτιού. Άρχισαν να συζητούν έντονα μεταξύ τους. Η μεγάλη διχόνοια έπεσε και σ’ αυτούς. Δεν ήξεραν τι να αποφασίσουν. Από τη μια ήθελαν να δοθεί επιτέλους το μεγάλο κλειδί. Από την άλλη τους άρεσε να κάθονται έξω από το σπίτι. Περνούσαν καλά συζητώντας ώρες ατελείωτες μεταξύ τους τρώγοντας και πίνοντας. Βλέπετε όλοι οι συγγενείς τους κερνούσαν.
Μαύρα σύννεφα έζωσαν το σπιτικό. Οι συγγενείς έπαψαν να μιλούν μεταξύ τους. Ο ένας κοίταζε τον άλλο με καχυποψία. Καμία χαρά, κανένα γέλιο, καμιά φωνή. Μόνο ψίθυροι παντού και τηλεόραση.
Ο Κωστάκης πικράθηκε πολύ. Τους αγαπούσε όλους, δεν μπόρεσε να καταλάβει πως έφτασαν μέχρι εδώ. Αποφάσισε να πάρει τα πράγματά του και να φύγει για λίγο καιρό μακριά.
Η Μεγάλη μέρα δεν άργησε να φτάσει…
To be continued
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου