Η κοινωνία αυτή τη στιγμή έχει συνειδητοποιήσει ότι θα υποστεί θυσίες με πρώτα εξιλαστήρια θύματα μισθωτούς και συνταξιούχους. Η απαίτησή της μία. Να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι, αυτοί που οδήγησαν την Ελλάδα στη χρεοκοπία.
Η απαίτηση λογική αλλά στην πράξη δύσκολο πολύ.
Πρέπει να τιμωρηθεί όλη η Ελλάδα. Πρώτος και καλύτερος ο λαός, γιατί ανεχόταν και με την απραξία του επικροτούσε τόσα χρόνια την ατιμωρησία σε όλα τα επίπεδα. Εθελοτυφλούσε. Ψήφιζε τα λαμόγια εν γνώση του τις περισσότερες φορές για να εξυπηρετήσει και να αποκομίσει μικρά ή μεγάλα προσωπικά οφέλη.
Ανεχόταν συμπεριφορές στο μικρόκοσμο ή μακρόκοσμό του, γιατί πίστευε μόνο στη βόλεψή του και στον ωχαδερφισμό. Δεν ήθελε στην ουσία να γνωρίζει την αλήθεια. Πίστευε ότι δεν τον αφορούσε, ότι ήταν πέρα και πάνω απ' αυτόν.
Συντεχνίες πάλευαν η κάθε μία ξεχωριστά, μυστικά, να αποκομίσει τη μερίδα του λέοντα για τον εαυτό της.
Ψηφοφόροι σέρνονταν για μια θέση στον ήλιο σε γραφεία κάθε είδους πολιτευτών.
Ενισχύαμε καθημερινά τις μαύρες τρύπες εν γνώση μας περισσότερο και λιγότερο εν αγνοία μας.
Καλύπταμε τα λαμόγια δίπλα μας, στον εργασιακό μας χώρο στο όνομα της συναδελφικής αλληλεγγύης.
Διακινούσαμε μεταξύ μας καθημερινά μαύρο χρήμα, καθένας μας στα πλαίσια των δυνατοτήτων του, αντιμετωπίζοντάς το ως φυσική και αυτονόητη συναλλαγή, διανθισμένο με ολίγο απο μαγκιά.
Αποθαρρύναμε ανθρώπους με ποιότητα που προσπαθούσαν να αναδειχτούν μέσα σε ένα σάπιο πολιτικό και κομματικό σύστημα καταψηφίζοντάς τους, γιατί δεν μας έκαναν τη δουλειά μας, δεν μας χτυπούσαν την πλάτη, δεν μας έπαιρναν τηλέφωνο στη γιορτή μας.
Όποιος τόλμησε ποτέ να καταγγείλει άνομες κι ανάρμοστες συμπεριφορές, έμπλεξε στον κυκεώνα ενός νομικού συστήματος τύπου "Πυθίας". Η ερμηνεία του νόμου, όταν μετά από χρόνια γινόταν η δίκη, χωρούσε πολύ νερό και ο μόνος χαμένος οικονομικά και ηθικά αναδεικνυόταν ο καταγγέλλων.
Η μισή βουλή δικηγόροι. Νομοθετούσε καταπώς τη βόλευε κάθε φορά. Νομοσχέδια περνούσαν εν μία νυκτί, μυστικά πολλές φορές, κομμένα και ραμμένα στα μέτρα ορισμένων.
Οι ίδιοι άλλωστε αποτελούσαν και τη δικαστική εξουσία. Και το μαχαίρι και το πεπόνι. Δε νομίζω να υπήρξε άλλος κλάδος πέρα των δικαστικών και των βουλευτών που κάθε τόσο αξίωνε και έπαιρνε για κάποιο κάθε φορά λόγο αναδρομικά μεγάλα χρηματικά ποσά.Έφτασε όμως η ώρα να βγούνε κι οι ίδιοι στο δρόμο, γιατί όταν σαπίζουν οι ρίζες απ' το δέντρο δεν γλυτώνει κανένα κλαδί του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου