Ευσεβείς πόθοι

Διάβαζα το πρόγραμμα της παράταξης Ενότητα Πολιτών-Νέα Γιάννενα και ξαφνικά ζαλίστηκα. Ένα ροζ σύννεφο άρχισε να με τυλίγει, με πήρε κοντά του κι άρχισα να στροβιλίζομαι μαζί του, μεθυσμένη από ευτυχία. Οι λέξεις τραγουδούσαν εύηχα στ' αυτιά μου, "δημοκρατική λειτουργία", "διαφάνεια", "χρηστή διοίκηση", "πράσινη και καθαρή πόλη", "βιώσιμη κινητικότητα", "πολιτισμός", "οικιστικό περιβάλλον", "αλληλεγγύη", "ανθρωπιά"...

Παντού μουσική, ήχοι, εικόνες!

Ένιωσα σαν μικρή Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων και να φανταστείτε ότι δεν είχα πάρει τίποτα.
Χανόμουν μέσα στις λέξεις και αισθανόμουν ότι το μόνο που ήθελα διακαώς ήταν να μην ξυπνήσω ποτέ. Να χαθώ μέσα στο όραμα, να ζήσω για πάντα στη χώρα του "κάποτε...".

Δυστυχώς το κακό με τα παραμύθια, είναι απλά ότι είναι παραμύθια και δεν συμβαίνουν στην πραγματικότητα, εκτός ίσως ελάχιστων περιπτώσεων.

Γι' αυτό και νομίζω ότι όσο καλές προθέσεις και να υπάρχουν από κάποιες παρατάξεις, δεν είναι σωστό να μας βάζουν σε διαδικασίες ονειροπαγίδας.

Πρέπει επιτέλους να μάθουμε, όσο σκληρό κι αν ακούγεται, να ξεχωρίζουμε τους ευσεβείς πόθους, από το ρεαλισμό. Οι πολίτες βαρέθηκαν να ακούνε ανέφικτες υποσχέσεις. Θέλουν απλά, υλοποιήσιμα και ειλικρινή βήματα.
Όλοι κατά βάθος οι άνθρωποι, στο ροζ σύννεφο θέλουμε να ζούμε, το θέμα είναι αν υπάρχουν αυτή τη στιγμή αυτές οι προϋποθέσεις και δυνατότητες και μέχρι ποιο σημείο.

Ας τολμήσουμε κάποτε επιτέλους σ' αυτή τη χώρα να κάψουμε τον Πινόκιο!