Το δίκιο του πολίτη

Σήμερα μου συνέβη το εξής καταπληκτικό. Έχω δύο μέρες που προσπαθώ να επικοινωνήσω τηλεφωνικά, φυσικά χωρίς αποτέλεσμα με μία υπάλληλο στην πολεοδομία του Δήμου. Δεν παίρνω το τηλεφωνικό κέντρο του Δήμου, γιατί ως γνωστό τελεί υπό κατάληψη από τους παράνομους υπαλλήλους της ΑΔΕI.

Το τηλέφωνο χτυπάει μάταια. Μέσα στην απελπισία μου (γιατί εγώ δουλεύω νόμιμα και δεν μπορώ να φύγω από τη δουλειά μου για να εξυπηρετηθώ), παίρνω σ’ ένα τηλέφωνο της ΔΕΥΑΙ και ζητάω να μου δώσουν ένα οποιοδήποτε τηλέφωνο στην Πολεοδομία του Δήμου.

Πράγματι η κυρία με εξυπηρετεί και σχηματίζω το τηλέφωνο. Τώρα πλέον μπαίνουμε στο παράλογο της υπόθεσης. Σηκώνει το τηλέφωνο στην Πλεοδομία μια άλλη κυρία και της ζητάω να μιλήσω με τη συγκεκριμένη άλλη κυρία-υπάλληλο για να κάνω τη δουλειά μου. Μου απαντά ότι πρέπει να πάρω ένα συγκεκριμένο τηλέφωνο για να με συνδέσουν κι ότι δυστυχώς δεν μπορώ να συνδεθώ, γιατί το Δημαρχείο είναι υπό κατάληψη.

Πολύ ευγενικά εκφράζω την απορία μου αν έχω πάρει στην Πολεοδομία του Δήμου κι αν απ’ ότι γνωρίζω ισχύει ότι στεγάζονται σε άλλο κτίριο και όχι στο Δημαρχείο. Μου απαντά ότι όλα αυτά είναι πολύ σωστά, αλλά πρέπει να πάρω στο τηλεφωνικό κέντρο για να με συνδέσουν κι ότι αυτό δεν είναι εφικτό.

Το τηλέφωνο κλείνει όπως καταλαβαίνεται κι εγώ μένω άναυδη και οργισμένη συγχρόνως. Δεν μπορούσα με κανένα τρόπο να χωνέψω το γεγονός ότι δεν μπορώ να επικοινωνήσω με μια υπηρεσία του Δήμου τηλεφωνικά, που στεγάζεται σε άλλο κτίριο, που νοικιάζω εγώ, για να μιλήσω με μια υπάλληλο που επίσης πληρώνω εγώ.

Ζούμε απίστευτες και φασιστικές στιγμές σ’ αυτή τη πόλη και τη χώρα γενικότερα. Επικροτούμε και ανεχόμαστε τα παραμάγαζα και την παρανομία που φυσικά γυρίζει μπούμερανγκ σ’ εμάς.

Περισσότερο όμως απ' όλα λυπάμαι για εσάς και τις πρακτικές σας κύριοι της αριστεράς. Επικροτείται «το παράνομο δίκιο του εργάτη» και όχι «το έννομο δίκιο του πολίτη».
 Κρίμα...