10 Μαΐου, 2011

Αποχή



Αποφάσισα όλο αυτό το διάστημα να κάνω αποτοξίνωση από κάθε είδους ειδησεογραφία, αλλά και να αδιαφορήσω για την οποιαδήποτε κιτσιά, μιζέρια και κακομοιριά που «στολίζει» την πόλη μου. Δυστυχώς ενώ αρχικά πίστευα ότι η αποχή θα με έκανε να αισθανθώ καλύτερα τελικά ο στόχος δεν επιτεύχθηκε.

Υπάρχει τόση μεγάλη ανασφάλεια, ψυχοπλάκωμα, κινδυνολογία κι εγκατάλειψη στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα που δυστυχώς δεν υπάρχει πια καμία ελπίδα για την ύπαρξη κάποιου μυστικού φίλτρου ευθυμίας. Η ψυχολογία της μάζας που συμπαρασύρει τα πάντα, βρίσκεται για πρώτη ίσως φορά στη νεότερη ιστορία σε κατάσταση απίστευτης ανασφάλειας και συγκεχυμένης πληροφόρησης που την οδηγεί σε εθνική θλίψη, έως και κατάθλιψη.

Είναι αυτή η αίσθηση που δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει, που για πρώτη φορά λες να έχουμε την υγεία μας, αλλά πραγματικά το εννοείς, που δε σχεδιάζεις ούτε για το άμεσο μέλλον, δε συζητάμε πια για το μακρινό, που προσπαθείς να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούν αλλά κατά βάθος αισθάνεσαι τύψεις που τα έκανες, αλλά και δεν τα ευχαριστιέσαι γιατί σου κόστισαν κάτι παραπάνω, που προσπαθείς να αναθεωρήσεις πράγματα και καταστάσεις χωρίς τη θέλησή σου, που ακούς κάθε μέρα και μια καινούρια ιστορία προβληματισμού, πόνου και θλίψης, που κάνεις κάθε μέρα το λογιστή στο σπίτι σου, που ψάχνεις εναγωνίως να βρεις κάτι που θα σε κάνει να γελάσεις, που ανακαλύπτεις ότι το χιούμορ σου έχει αρχίσει να σε εγκαταλείπει, που δεν έχεις τη διάθεση να μεταδώσεις όνειρα στα παιδιά σου…

Το μεγάλο ζήτημα πλέον για τη χώρα δεν είναι το χρέος που μας βαραίνει, αλλά η ψυχική ισορροπία των πολιτών της και δυστυχώς όταν χάσεις τον έλεγχο σ’ αυτόν τον τομέα δεν υπάρχει αναδιάρθρωση.
Θα χρωστάμε για πολλά πολλά χρόνια την ψυχική μας ισορροπία και την πιθανή ευτυχία μας.

Η ελπίδα και τα όνειρα είναι το μεγάλο στοίχημα αυτή τη στιγμή.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αντί να ακούς ειδήσεις στο ραδιόφωνο βάλε το CD από το Αξιον Εστί ή την Ρωμιοσύνη του Θοδωράκη.
Στην τουαλέτα αντί να διαβάζεις τις πορτοκαλί σελίδες με τα οικονομικά διάβασε το Μαραμπού του Καββαδία ή Καββάφη. Αντί να μπαίνεις στα τοπικά blog και ιστοσελίδες με νέα κλπ ή κάνε ένα νέο blog με φωτογραφίες από τν Ελλάδα, από την Ελλάδα που σου αρέσει ή πώς θα την ήθελες. Με μένα ψιλοπιάνει...

Ororra είπε...

Ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σου φίλε/η, αλλά δοκίμασα τις πιο πάνω συνταγές και δε μ' έπιασαν. Για να φανταστείς πόσο βαθιά είναι η κρίση ούτε ο ίδιος ο Θοδωράκης δε φτιάχνεται με τα τραγούδια του και κατέληξε να κάνει κίνημα, θα φτιαχτώ εγώ;