Κρίση γενικώς

Τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι συνεχώς να βρίσκομαι σε κατάσταση κρίσης.
 Δεν μπορώ να προσδιορίσω εάν είναι οικονομική, ηλικιακή, υπαρξιακή. Το μόνο που ξέρω είναι ότι περπατάω στους δρόμους της πόλης μου και παθαίνω κρίση. Οδηγώ το αυτοκίνητό μου και κάθε πέντε μέτρα επίσης παθαίνω κρίση. Πηγαίνω στις διάφορες υπηρεσίες να κάνω τη δουλειά μου και μέσα σε πέντε λεπτά αισθάνομαι ότι θα πάθω κρίση. Ανοίγω το πορτοφόλι μου για να πάω να ψωνίσω και μόλις ανακαλύπτω πόσα χρήματα έχω, παθαίνω κρίση. Πάω στη δουλειά μου έχοντας ήδη πάθει κρίση μέχρι να φτάσω. Βγαίνω με τους φίλους μου και συζητάμε για την κρίση. Μπαίνω στο σπίτι μου και με το ζόρι κρατιέμαι να μην πάθω κρίση από την ακαταστασία και τις δουλειές που με περιμένουν. Ανοίγω να δω λίγο ειδήσεις στην τηλεόραση να ενημερωθώ και να χαλαρώσω και συνεχώς επαναλαμβάνουν μία και μοναδική λέξη. Κρίση, κρίση, κρίση.
Παραδίνομαι. Είμαι πρόθυμη να στερηθώ τα πάντα, μισθό, σύνταξη, φαγητό, νερό, ρούχα, ταξίδια, εξόδους, αλλά έλεος δεν αντέχω να ξανακούσω άλλο αυτή τη λέξη. 
Λυπηθείτε μας.

Φαντασιώσεις

Μου αρέσει πάρα πολύ να βλέπω ξένες ταινίες τύπου ρομαντικές κομεντί, όχι για την πλοκή τους ή για την ποιότητά τους, αλλά για έναν πολύ απλό λόγο.
 Φαντασιώνομαι! Φαντασιώνομαι όσο διαρκεί η ταινία, ότι ζω κι εγώ μαζί με τους πρωταγωνιστές σ΄αυτά τα υπέροχα σπίτια που βρίσκονται σ' αυτές τις τέλειες γειτονιές με τις μονοκατοικίες όμορφα τακτοποιημένες η μία δίπλα στην άλλη, με τα γκαράζ τους, τους όμορφους μικρούς περιποιημένους τους κήπους, τους τέλειους δρόμους έξω από την πόρτα τους.

 Δρόμους φθινοπωρινούς, σπαρμένους από φύλλα ριγμένα από τα δέντρα να τους διακοσμούν, δρόμους πλούσιους, με πεζοδρόμια, δίπλα ποδηλατόδρομους και στη μέση άνετα να χωρούν τα αυτοκίνητα και στις δύο κατευθύνσεις.
Φράχτες με όρια, χαμηλούς, λύματα, σκουπίδια, πουθενά, αρμονία, ηρεμία, γαλήνη να αποπνέει από παντού. Εισχωρεί μέσα από την οθόνη κατευθείαν στο είναι μου και να με φτιάχνει. Με απογειώνει.
Ζω κι εγώ εκεί, κάθομαι κι εγώ στο σκαλάκι μπροστά από το σπίτι κι ονειρεύομαι.
Κάντε με κι εμένα πρωταγωνίστρια, έστω κομπάρσο, σας παρακαλώ. Θέλω να ζω κι εγώ έτσι, εκεί.
Φροντίζω πάντα να τις βλέπω νύχτα και σπίτι μου. Κλείνω τα μάτια μου και κοιμάμαι για να κρατήσω περισσότερο τ' όνειρο.

Το κακό όμως παραμονεύει. Ξυπνώ μέσα στη νύχτα τρομοκρατημένη. Βλέπω στον ύπνο μου ότι ξημέρωσε και ζω στα Μάρμαρα, στο Σταυράκι, στο Νεοχωρόπουλο, στην Ολυμπιάδα.

Ψηφιακή κωμωδία

Είμαστε πολύ τυχεροί που ζούμε στη "χρυσή" πόλη του Τουρισμού, των Τεχνών και του Πολιτισμού.
 Πλέουμε ευτυχισμένοι στη νιρβάνα μας, καβάλα στην "ψηφιακή" ναυαρχίδα μας, οργανώνοντας ψυχαγωγικές βραδιές για ξανθιές. Αυτή είναι ζωή!
Το πρόγραμμα; Πλούσιο.
Παρουσιάζουμε τις "ασύρματες ομπρέλες",  τις «συσκευές χειρός», τους "ασύρματους διαλόγους " κι άλλα ξεκαρδιστικά σόου. Το σασπένς περιλαμβάνει και δείτε, στην φαρσοκωμωδεία «e-dialogos».
Σε γειτονικές πόλεις, π.χ. Άρτα, Πρέβεζα αντίθετα διασκεδάζουν live, βλέποντας συνεδριάσεις Νομαρχιακού Συμβουλίου. Μα πόσο πίσω είναι οι άνθρωποι...

Ξόρκι για ανεπιθύμητους

 Έχω να κάνω μια πρόταση στην ενιαία αντιπολίτευση που θα ανατρέψει το τοπίο στην πολιτική σκηνή του Δήμου μας.
Ξόρκι για ανεπιθύμητους.  
Η συνταγή απλή.
Σε χάση φεγγαριού, και για 9 μέρες θα πάρουν αλάτι, ψιλό μαγειρικής, και θα πηγαίνουν εκεί όπου πηγαίνουν και πατούν τα άτομα που επιθυμούν να μην ξανάρθουν, δηλαδή στο Δημαρχείο. Θα ρίξουν το αλάτι, βράδυ και θα λένε όλοι μαζί 

Όπως χάνετε το φεγγάρι , έτσι κι εσείς να χαθείτε.
Να χαθείτε ,να μην φανείτε στο Δημαρχείο μη βρεθείτε.
Μακριά απ' τη ζωή μας, μακριά απ' το Δημαρχείο μας...

Μην ξεχαστείτε όμως. Σε κάθε χάσιμο φεγγαριού, επαναλαμβάνεται τη διαδικασία για 3 μέρες ώστε να δυναμώνει το ξόρκι.
Μια συμβουλή μόνο
Μην περιμένετε εκεί στην ενιαία αντιπολίτευση ξαφνικά μ' ένα ξόρκι να απομακρυνθούν όλοι οι ενοχλητικοί από την παράταξη του Δημάρχου μας και κυρίως ο ίδιος. Να είστε ευχαριστημένοι ακόμα κι όταν μειωθούν σημαντικά ...

Όσο αφορά το Δημαρχάρα μας, αυτός ίσως να θέλει γήτεμα. http://manoliassa.forumup.gr/about4609-manoliassa.html.

Συμβουλή: Το ίδιο ξόρκι μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε και σε περιπτώσεις εφημερίδων, εταιριών δημοσκοπήσεων, κλπ.

Είμαστε απίθανοι εμείς οι Γιαννιώτες

Είμαστε απίθανοι εμείς οι Γιαννιώτες!
 Σύμφωνα με την έρευνα που παραγγέλθηκε και δημοσιεύτηκε από την εφημερίδα «Νέοι Αγώνες», οι Γιαννιώτες στην ερώτηση, «Πως κρίνετε το έργο της δημοτικής αρχής στον τομέα του πολιτισμού;» απάντησαν ως εξής: το 41,6% των ερωτηθέντων το κρίνει μάλλον θετικό! Μόνο το 35,15% το κρίνει μάλλον αρνητικό.
 Σ' αυτούς τους Γιαννιώτες μάλλον δεν πρέπει να αρέσουν τα κλαρίνα.

Το θετικό ποσοστό λέει, οφείλεται κυρίως στους νέους και στους πάνω των 65 ετών.
Το αποτέλεσμα το καταλαβαίνω απόλυτα. Τα άτομα άνω των 65 είναι η ηλικιακή ομάδα που χτυπάει κατά κόρον το Αλτσχάιμερ και η γεροντική άνοια.
 Όσο αφορά τους νέους κι αυτό το καταλαβαίνω.
 Είναι δύσκολο να αναγνωρίζεις τι σημαίνει πολιτισμός, όταν δεν υπήρξε ποτέ προσλαμβάνουσα παράσταση για σένα, όταν δεν σου έχει γίνει βιωματική κατάσταση. Κι αν κάποια στιγμή το αποστήθισες στο σχολείο, ή  το άκουσες τυχαία στο μπαράκι ή στο καφέ, τι να λέει;
Το πέταξες ως άχρηστη γνώση την ίδια στιγμή, αφού στην πόλη μας δεν έχει νόημα ούτε καν να το αναφέρεις. Κάτι σαν ξόρκι δηλαδή.

Είμαστε πια πρωταθλητές

Όλοι έχουν την απορία πως μετά από δέκα ημέρες χάθηκε το χαρτί από το φάκελλο που κατέθεσε στη ΔΕΥΑΙ η κοινοπραξία, "Mεσιε Βήχας, Αυδής και υιός".

Άνοιξε το παράθυρο η καθαρίστρια, φύσηξε, το πήρε ο αέρας και χάθηκε.
Αμάν ρε αδερφέ, αυτό είναι το ζητούμενό σου; Για 4 ψωροεκατομμύρια ευρώ και κάτι ψιλά κάνεις έτσι;
Δηλαδή και τώρα που πήρε τη δουλειά ο "Αχελώος" τι κατάλαβες;
Εδώ έχουμε σημαντικότερα θέματα να ανακοινώσουμε.
Είμαστε ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ναι κι όμως ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ, για ακόμη μια φορά, που πρωτοπορούμε και ναι δημοπρατούμε έργο μέσω ΕΣΠΑ!
Δοξασμένος ο Δήμαρχός μας, οι Δημοτικοί του Σύμβουλοι, ο Γενικός του Γραμματέας και όλοι οι κολλητοί του που αναδεικνύουν εδώ και χρόνια την πατρίδα μας ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ.

Όλε, όλε!!!

Διοικητική Μεταρρύθμιση

Αυτές τις ημέρες έχουν την τιμητική τους οι παντός τύπου και χρώματος εκπρόσωποι των ΟΤΑ. Χθες ήταν όλοι με ένα λεξικό στο χέρι για να πληροφορηθούν αρχικά για το ποιος στην ευχή ήταν αυτός ο Καλλικράτης.
 Τρόμαξαν να μάθουν τον Καποδίστρια οι άνθρωποι, καινούριος τους προέκυψε; Νέες γνώσεις σ' αυτή την ηλικία; Κάτι ήξερε ο Κωστάκης και δεν ήθελε να τους κουράσει τους ανθρώπους! Λέω αν, αν το είχε κάνει, είχε βρει και το όνομα. Καποδίστριας 2! Τι στο καλό εύκολο. Να μην μπερδεύεται κι αυτός!
Τρέχουν πανικόβλητοι οι αιρετοί μας, ποιος θα πρωτοβγεί στο γυαλί να δηλώσει πρώτος παρών. Λες και οι υποψηφιότητες είναι με σειρά προτεραιότητας!
 Αν ίσχυε αυτό μάγκες χάσατε όλοι. Ο Γκόντας έχει πει πρω, από τον προηγούμενο χρόνο. Σας έχει φάει λάχανο.

Πλάκα θα έχει μέχρι το Νοέμβριο! Θα γίνει σφαγή! Αυτό δεν το χάνω με τίποτε. Θα γελάσει το χειλάκι του κάθε (επιτηρούμενου) πικραμένου. Η μάχη των φεουδαρχών των ΟΤΑ!
Οι Δημαρχέοι θα ταμπουρωθούν στα ολοκαίνουρια άχρηστα Δημαρχία τους και θα ξεσπάσει ο εμφύλιος.
Οι Νομαρχέοι θα χαλβαδιάζουν τις Περιφέρειες τώρα που θα μείνουν και χωρίς δουλειά.
Ε, ρε γλέντια!!!!

Δημοτικές θεσούλες

Δημοτικές επιχειρήσεις.. Γιάφκες ρουσφετοφόρων. Άνδρα ψηφοθηρικών συναλλαγών. Το ανθρώπινο δυναμικό; Πολυπληθές! Υπάλληλοι μόνιμοι , αορίστου χρόνου, συμβασιούχοι έργου.

Οι θέσεις; Σε πολλές περιπτώσεις κληρονομικές, κλειστά επαγγέλματα. Σόγια ολόκληρα κρατούν δημοτικές επιχειρήσεις για χρόνια.
Πατεράδες, μανάδες, νύφες, ανίψια, γαμπροί, ερωμένες....Εξαρτάται πάντα από το πόσο μεγάλο σόι είσαι, δηλαδή πόσα ψηφάκια σέρνεις μαζί σου.
Από το 2006 ξεκίνησε θεωρητικά πάντα, μια προσπάθεια εξορθολογισμού τους, να μετατραπούν δηλαδή σε κοινωφελείς επιχειρήσεις. Μην είστε κι εσείς ανυπόμονοι! Η τέταρτη παράταση τελειώνει στις 31 Δεκεμβρίου του 2010. Μόνο ο δικός μας Δήμος είναι τυπικός, ως και το ΙΚΑ τους αναλαμβάνει να πληρώσει!
Eυτυχώς στην Ελλάδα, άμα τρουπώσεις, τρούπωσες. Γι αυτό μην ανησυχείτε Αφορά μόνο 410 από τις 1.116 δημοτικές επιχειρήσεις αυτή η προσαρμογή. Οι άλλες λειτουργούν κανονικά όπως ήταν. Ευτυχώς έμείναν χωρίς δουλειά μόνο ένα 10% των δημοτικών υπαλλήλων, ξέρετε αυτών που κάνανε κουτσουκέλα την τελευταία φορά και δεν ψήφισαν σωστά. Το υπόλοιπο 90% που βρίσκονται και στο σωστό δρόμο απορροφήθηκε από τον Δήμο του, σε οργανικές θέσεις, καθότι πολλά τα κενά, πρέπει να φύγουν βλέπεις κι εκείνα τα παιδιά των σταζζζζ.

ΧΥΤΑ και ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΕΝΑ

Τα βασικότερα προβλήματα στην ελληνική πραγματικότητα είναι ο άκρατος σε πολλές περιπτώσεις λαϊκισμός, η αναβλητικότητα, η κουτοπονηριά, η προχειρότητα, η κοροϊδία, η απαξίωση.
Tα περισσότερα πηγάζουν από το γεγονός της επιθυμίας εκλογής η επανεκλογής των προσώπων που θέλουν να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή αυτού του τόπου, από τη μια κι από την άλλη στην ανεκτικότητα και αποχή τις περισσότερες φορές, των υπολοίπων σε θέματα που αφορούν τη ζωή μας, την καθημερινότητά μας, το παρόν και το μέλλον μας.

Ένα φωτεινό παράδειγμα μια τέτοιας πραγματικότητας είναι η δημιουργία ΧΥΤΑ στην περιοχή μας. Πράγματα αυτονόητα, που θα έπρπε να είχαν λυθεί δεκαετίες τώρα, να φτάνουμε να τα συζητάμε ακόμη και σήμερα.
Ο φασισμός της δημοκρατίας! Αρεσκόμαστε να ευαγγελιζόμαστε τη δημοκρατία κατά πως μας συμφέρει κάθε φορά.
Αρκεί μόνο να γίνεται η δουλειά μας. Αρκεί ο υποψήφιος βουλευτάκος να καταφέρει να γίνει βουλευτής, ο νυν βουλευτής να μην καταντήσει πάλι υποψήφιος βουλευτάκος, αλλά να διατηρήσει τα προνόμια που πηγάζουν από το θεσμικό του ρόλο, ο κάθε δημαρχάκος να κρατήσει τη θεσούλα του, ο κάθε υποψήφιος αιρετός που έχει βάλει με το νου του, να βρει κι αυτός την καρεκλίτσα του και τέλος ο γραφικός του χωριού να αρνείται δικαιολογημένα να δεχτεί το ΧΥΤΑ, που ίσως να γίνει τελικά ΧΥΤΥ, αλλά επειδή ζούμε στην Ελλάδα μάλλον για χωματερή επρόκειτο.
Το ζητούμενο είναι, όλοι εμείς οι υπόλοιποι τι κάνουμε; Απαξιώνουμε απλά τους θεσμούς και ζούμε τον ωχαδερφισμό μας; Παραμένουμε απλά θιασώτες μιας φαιδρής και συνάμα τραγικής κατάστασης απίστευτης κοροϊδίας, είκοσι συνολικά κάθε φορά ατόμων, που μας εμπαίζουν για να εξυπηρετούν μόνο τελικά τον εαυτό τους;
Δηλαδή μόνο αν θιχτεί ο ΠΑΣ Γιάννενα, γινόμαστε ενεργοί πολίτες, βγαίνουμε στους δρόμους, διεκδικούμε και διαμαρτυρόμαστε; Τότε μόνο ανακαλύπτουμε τη μαζικότητα, τη συμμετοχή, τη διεκδίκηση του θέλω, του πρέπει, του μπορώ;
Δυστυχώς είμαστε επάξια άξιοι της μοίρας μας και των πολιτικών προσώπων, που βρίσκουν σχεδόν πάντα το έδαφος πρόσφορο για μας απαξιώνουν, να μας υποτιμούν, να μας εμπαίζουν...