19 Μαρτίου, 2010

Θα τα καταφέρω


Έχω πάρα πολλές μέρες να δω τηλεόραση, να διαβάσω εφημερίδα, να ενημερωθώ από το διαδίκτυο και ήδη τολμώ να πω αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Έχω μπει σε θεραπεία απεξάρτησης ειδησεογραφίας.
Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολα και άσχημα τα πράγματα. Έτρωγα τα νύχια μου μετά μανίας πάνω από ένα απενεργοποιημένο λάπτοπ και πολλές φορές μου ερχόταν να φάω κι αυτό το ίδιο. Το κοιτούσα, με έλουζε κρύος ιδρώτας και σκεφτόμουν ότι εκεί μέσα κρυβόταν τα ποθητά μυστικά, ειδησούλες επί παντός επιστητού, π.χ. αν θα μπούμε στο ΔΝΤ, αν θα μας στηρίξει η Ευρώπη, πως ξύπνησε σήμερα η Μέρκελ και τι δήλωσε, αν θα χρειάζομαι βίζα για να πάω Αμερική, πόσο θα δανειστούμε αυτή τη φορά, αν μας δανείσει κανείς, αν θα μας τιμωρήσουν οι εταίροι για τον ήλιο μας και πότε, αν τελικά η Τζούλια ήξερε για το βίντεο όταν την κινηματογραφούσαν, γιατί ο Γάλλος δεν μας έδειξε το πρόσωπό του, αν ήταν όντως Γάλλος, αν ,αν,αν...
Δε συζητάμε δε για το τρέμουλο που με έπιανε στη θέα μια τοπικής εφημερίδας. Μπορούσα να ουρλιάξω, να σκοτώσω για να διαβάσω φευγαλέα έστω και τον τίτλο στο πρωτοσέλιδο...

Όσο αφορά τις ειδήσεις στην τηλεόραση, αυτό το ξεπέρασα πολύ σύντομα. Ποτέ δεν μου άρεσε ιδιαίτερα να βλέπω ειδήσεις στην τηλεόραση. Μου χάλαγαν όλη την ευχαρίστηση, την ηδονή της "πληροφόρησης" οι παντός είδους άθλιοι παρουσιαστές και σχολιαστές που με το υφάκι του ξερόλα πλατίαζαν και τράβαγαν από τα μαλλιά μία και μόνο είδηση για μία ολόκληρη ώρα. Έλεος, μα μόνο μία είδηση, ενώ η επικαιρότητα έτρεχε κι εγώ την έχανα;
 Άθλιοι καιροσκόποι, σκέτοι σαδιστές, φονιάδες της ενημέρωσης.

Με τα άλλα μέσα όμως άργησα. Η απεξάρτηση αποδείχτηκε πολύ δύσκολη υπόθεση.
Τις πρώτες δέκα ημέρες έπιανα τον εαυτό μου να ρίχνει κλεφτές ματιές στα περίπτερα, να μπαίνω στα internet cafe, να δοκιμάζω τα όριά μου μπροστά σε μια κλειστή οθόνη, να κρυφακούω τους γύρω μου μήπως και ακούσω κάποια καινούρια είδηση. Μόλις ανακάλυπτα ότι τίποτε καινούριο δεν είχε συμβεί αισθανόμουν μια απίστευτη ευφορία να με κατακλύζει. Ουφ, σκεφτόμουν. Ευτυχώς τίποτε καινούριο δεν συνέβει.

Σήμερα είναι μεγάλη μέρα. Μου έστειλε μήνυμα ο Γιώργος!  Θα έμαθε σίγουρα για την υπέρβασή  μου και θέλησε να μου συμπαρασταθεί.
Άκουσα που συζητούσαν κάποιοι στο φούρνο ότι είπε "θα τα καταφέρουμε μόνοι μας".
Μπράβο ρε Γιώργο, πόση δύναμη μου έδωσες δεν μπορείς να φανταστείς.
Τώρα είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρω.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

not bad, you are getting better ...