Μου αρέσει ο ναύαρχός μας. Είναι η προσωποποίηση της μαγκιάς και του θράσους του Έλληνα που διαπρέπει στο εσωτερικό. Με τον τσαμπουκά του μαγειρεύει ότι γουστάρει και με όποιον τρόπο τον βολεύει. Όταν δε τον στριμώχνουν βγαίνει και δίνει συνεντεύξεις με ένα ύφος, σα να μας λέει: "Τι μου λέτε τώρα ρε παλικάρια, εγώ έκανα ότι καλύτερο μπορούσα, για σας και την πόλη μου".
Το καλύτερο δε είναι το ύφος που παίρνει. Απίστευτος ηθοποιός! Έχει μια φυσικότητα και μια απλότητα, που δεν τον ταράζει τίποτε.
Με την ίδια μαγκιά, γιατί νομίζει ότι μπορεί να μας παίζει όλους, όπως αυτός νομίζει και γιατί μας θεωρεί όλους ηλίθιους, που μπορεί και να είμαστε, παρουσιάζει ότι προτάσεις και χαρτιά μαγειρεμένα θέλει, με το σκεπτικό, αν μου περάσει μου πέρασε, αν δε μου περάσει και μαθευτεί που θα πάει θα γκρινιάξουν κάποιοι γραφικοί και θα ξεχαστεί κι αυτό, όπως τόσα άλλα.
Ακόμη και τους κολλητούς του πουλάει κι αγοράζει στο δευτερόλεπτο. Δεν έχει συναισθηματισμούς ο ναύαρχος.
Μια συμβουλή μόνο σου δίνω ναύαρχέ μου, γιατί ξέρεις ότι σ' αγαπώ και σε θαυμάζω: Να θυμάσαι, ότι ο σοφός λαός, όσο βλάκας και να είναι, όσο βλάκας και να περνιέται, έχει πει σοφίες. Θυμάμαι λοιπόν μία και στη θυμίζω κι εσένα: "Ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται..."
Στην περίπτωσή σου η αλήθεια είναι, έχουν περάσει περισσότερα, αλλά η χαρά δεν κρατάει για πάντα. Ευτυχώς για μας ναύαρχέ μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου