Αρχικά θα ήθελα να ευχαριστήσω τον άγνωστο φίλο blogger
«Πέρα βρε Έχει» για την πρωτοβουλία του να δημιουργήσει σελίδα στο facebook, σχετικά με την πρότασή μου, για το
«Πάρκο των Μουσείων», στο εγκαταλελειμμένο πάρκο μας στο κέντρο της πόλης των Ιωαννίνων, τα Λιθαρίτσια.
Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους αυτούς τους ανθρώπους και φίλους που στήριξαν την πρότασή μου και κοινοποίησαν τη γνώμη τους και τους προβληματισμούς τους.
Με αφορμή τη συζήτηση που γίνεται στο facebook και τις γνώμες κάποιων συμπολιτών μου, θα ήθελα κι εγώ με τη σειρά μου να δημοσιοποιήσω κάποιες σκέψεις.
Αρχικά η πρόταση γράφτηκε σαν ιδέα που προέκυψε από μια σειρά γεγονότων. Κυρίαρχο είναι η κατάντια και πλήρη εγκατάλειψη στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή το πάρκο. Πέραν αυτού, διάβασα κάποια στιγμή στο παρελθόν, ότι οι ιθύνοντες του Αρχαιολογικού μας Μουσείου, πιστεύουν ότι το Μουσείο βρίσκεται σε σημείο που δεν είναι ορατό και είναι σχετικά δύσκολο να ενεργοποιήσει και να ευαισθητοποιήσει κάποιους ανθρώπους να το επισκεφτούν. Αυτό με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη. Τα Μουσεία, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τα κρύβουμε, αλλά αντίθετα να βρίσκουμε τρόπους να αναδεικνύουμε την ιστορία και τον πολιτισμό μας.
Έτυχε παράλληλα να παρακολουθήσω το επιστημονικό συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στο χωριό Ελληνικό, με θέμα «Τα Μουσεία στη Ήπειρο Μορφές γνωριμίας και Συνεργασίας». Εκεί, παρόλο που είμαι άσχετη με το επάγγελμα, γνώρισα την αγωνία των ανθρώπων των Μουσείων, να βρούνε τρόπους να προσεγγίσουν το ευρύ κοινό στα Μουσεία τους, προτείνοντας κάποιες δοκιμασμένες λύσεις, όπως διδαδικτύωση των Μουσείων, ενημέρωση, προγράμματα, κλπ..
Η ιδέα να μεταφερθεί η Πινακοθήκη στην Όαση δεν με βρίσκει σύμφωνη, γιατί πιστεύω ότι δεν πρέπει να μπερδεύουμε χρήσεις τύπου «λαϊκό καφενείο» και «Πινακοθήκη». Η ‘Όαση δημιουργήθηκε από τον Α. Κωνσταντινίδη για αναψυχή και έτσι ακριβώς πρέπει να αποδοθεί στους πολίτες. Επίσης η Πινακοθήκη, σαν χώρος στην Όαση δεν επαρκεί για τα έργα που διαθέτει ούτε τώρα, αλλά ούτε και σε ενδεχόμενη μελλοντική επέκτασή της, με εμπλουτισμό νέων έργων.
Τέλος ένα γεγονός, το οποίο συναντάμε καθημερινά γύρω μας, είναι ο αποκλεισμός κάποιων ιδιαίτερα ευαίσθητων ομάδων, από τους χώρους αυτής της πόλης. Υπάρχουν γύρω μας πολλοί μοναχικοί άνθρωποι, κυρίως ηλικιωμένοι, που δεν έχουν πουθενά να πάνε. Τη μέρα που φωτογράφιζα το πάρκο Λιθαρίτσια, μια ηλικιωμένη μόνη γυναίκα ήρθε βόλτα. Υπήρχε ερημιά, αλλά πήρε θάρρος από την παρουσία τη δική μου και της φίλης μου και κάθισε στο τοιχίο του ανοιχτού χώρου. Εμείς απομακρυνθήκαμε για να βγάλουμε φωτογραφίες. Είχαμε όμως οπτική επαφή μαζί της. Κάποια στιγμή είδαμε μια ομάδα ανδρών μεταναστών (χωρίς καμία ρατσιστική πρόθεση), να κατευθύνεται προς αυτή. Σηκώθηκε τρομαγμένη και προχώρησε προς το μέρος μας κι ας βρισκόταν λίγα μέτρα πιο πέρα στρατιώτες και φρουροί.
Τα πάρκα πρέπει να φυλάσσονται. Τι καλύτερη προστασία, από την παρουσία τριών Μουσείων, με κάμερες, φρουρούς και την παρουσία συμπολιτών μας; Τι καλύτερη προστασία από τη δημιουργία ενός ζωντανού χώρου πολιτισμού, ιστορίας, κουλτούρας, μόρφωσης, αλληλεπίδρασης;
Πιστεύω ότι πέραν αυτού οι τεχνικές λεπτομέρειες είναι καθαρά θέμα κοινωνικής και πολιτικής βούλησης, μελέτης ειδικών, οικονομικών δυνατοτήτων, μελλοντικών σχεδιασμών.
Φυσικά και το θέμα μας δεν είναι να φύγουν οι υπηρεσίες του στρατού από το κέντρο και να πάνε να καταλάβουν το Βελισσάριο. Θα συμφωνήσω όμως με τους υπόλοιπους ότι χώροι υπάρχουν, βούληση και ανοιχτός νους χρειάζεται.
Η
Ε.Η.Μ, ιδιοκτήτρια του κτίσματος με το όνομα
Λιθαρίτσια, πιστεύω ότι σε μια ενδεχόμενη συζήτηση με το Δήμο δεν θα είχε αντίρρηση για τη δημιουργία της Πινακοθήκης και θα βρισκόταν μία φόρμουλα συνεργασίας, αλλά ακόμη κι αυτό να μη γινόταν ο Δήμος θα μπορούσε να νοικιάσει το κτίριο από την Ε.Η.Μ., όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα με τον ενοικιαστή του εν λόγω κτιρίου.
Τα Γιάννενα δυστυχώς έχουν ένα σημαντικό έλλειμμα στην απουσία χώρων σύγχρονης τέχνης, Γιαννιωτών καλλιτεχνών και όχι μόνο. Ναι, πιστεύω ότι το πάρκο είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να προσφέρει στους κατοίκους όλων των ηλικιών αυτής της πόλης ένα χώρο μοντέρνας δημιουργίας, άριστα παντρεμένο με το παραδοσιακό-ιστορικό κομμάτι της, Κι αυτό μπορεί να γίνει πολύ φυσικά κι αβίαστα μέσα στο πάρκο Λιθαρίτσια..