Θα μαζευτούν ξανά και ξανά πολλοί. Θα συμφωνήσουν(?) στο τι δεν θέλουν. θα αναλωθούν σε γενικόλογες συζητήσεις - συνθήματα. Θα ονειρευτεί ο καθένας τη δική του "ουτοπία". Θα εμφανιστούν και οι "προοδευτικοι". Και μετά στο "δια ταύτα" τι θα γίνει?
Αυτή είναι η ερώτηση-σχόλιο κάποιου άγνωστου αναγνώστη στην ανάρτηση με τίτλο "Ησυχία μην ξυπνήσουν οι Γιαννιώτες" η οποία τολμώ πλέον να πω ότι είναι και δικός μου προβληματισμός. Τι θα γίνει στο «δια ταύτα»;
Ειλικρινά φίλε μου δεν ξέρω αν θα γίνει κάτι, αν όλη αυτή η διαμαρτυρία με τα εντελώς πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά, θα οδηγήσει κάπου, αν θα έχει κάποιο αποτέλεσμα, αν καταφέρουμε σαν ακηδεμόνευτοι πολίτες να βρούμε κοινή συνιστώσα, κοινό προσανατολισμό, κοινές διεκδικήσεις, αν τελικά θα υπάρξει κάποιος νέος κηδεμόνας, κάποια ανατροπή, ένα φως στο τούνελ.
Αυτό όμως που σίγουρα ξέρω είναι ότι έπρεπε με κάποιο τρόπο να υπάρξει κάποια αντίδραση, να εκφραστεί το αίσθημα της προδοσίας, η διαφωνία, η αγανάκτηση, η οργή, η αβεβαιότητα, η αγωνία, η καθημερινή ανασφάλεια του καθ’ ένα από εμάς.
Είναι μια προσπάθεια να ξυπνήσουμε από την αποχαύνωση, το σοκ, τον ευνουχισμό που έχουμε υποστεί. Είναι μια προσπάθεια να δείξουμε στους «κηδεμόνες» μας ότι ενηλικιωθήκαμε κι ότι δεν μπορούν να καθορίζουν αυτοί και μόνο αυτοί τη ζωή μας, ότι ενδεχομένως μπορεί να έχουμε κι εμείς μια άποψη για το πώς θέλουμε να ζήσουμε, έστω και θεωρητικά.
Να τους γνωστοποιήσουμε ότι γνωρίζουμε πως κατευθύνουν τις ζωές μας, έχουμε επίγνωση και άποψη γι’ αυτό και με κάποιο τρόπο τους συμβουλεύουμε, τους προειδοποιούμε να βρούνε άλλες μεθόδους καθοδήγησης και ομηρίας γιατί πολύ απλά εμείς ξυπνήσαμε και αρχίσαμε να κλωτσάμε, να επαναστατούμε έστω και δειλά, έστω και αθόρυβα, έστω κι ανοργάνωτα.
Μακάρι μέσα από αυτή τη διαδικασία και τη ζύμωση να υπάρξει ένα αποτέλεσμα, να υπάρξουν συγκεκριμένα αιτήματα και προτάσεις, να υπάρξει ανατροπή στο πολιτικό και οικονομικό σκηνικό, να ξαναγυρίσει η ελπίδα και η πίστη για το μέλλον, να υπάρξει στροφή σε νοοτροπίες, παγιωμένες αντιλήψεις, απόψεις και στάσεις που δυστυχώς αποδείχτηκαν λανθασμένες.
Tο μέλλον θα δείξει...
Αυτή είναι η ερώτηση-σχόλιο κάποιου άγνωστου αναγνώστη στην ανάρτηση με τίτλο "Ησυχία μην ξυπνήσουν οι Γιαννιώτες" η οποία τολμώ πλέον να πω ότι είναι και δικός μου προβληματισμός. Τι θα γίνει στο «δια ταύτα»;
Ειλικρινά φίλε μου δεν ξέρω αν θα γίνει κάτι, αν όλη αυτή η διαμαρτυρία με τα εντελώς πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά, θα οδηγήσει κάπου, αν θα έχει κάποιο αποτέλεσμα, αν καταφέρουμε σαν ακηδεμόνευτοι πολίτες να βρούμε κοινή συνιστώσα, κοινό προσανατολισμό, κοινές διεκδικήσεις, αν τελικά θα υπάρξει κάποιος νέος κηδεμόνας, κάποια ανατροπή, ένα φως στο τούνελ.
Αυτό όμως που σίγουρα ξέρω είναι ότι έπρεπε με κάποιο τρόπο να υπάρξει κάποια αντίδραση, να εκφραστεί το αίσθημα της προδοσίας, η διαφωνία, η αγανάκτηση, η οργή, η αβεβαιότητα, η αγωνία, η καθημερινή ανασφάλεια του καθ’ ένα από εμάς.
Είναι μια προσπάθεια να ξυπνήσουμε από την αποχαύνωση, το σοκ, τον ευνουχισμό που έχουμε υποστεί. Είναι μια προσπάθεια να δείξουμε στους «κηδεμόνες» μας ότι ενηλικιωθήκαμε κι ότι δεν μπορούν να καθορίζουν αυτοί και μόνο αυτοί τη ζωή μας, ότι ενδεχομένως μπορεί να έχουμε κι εμείς μια άποψη για το πώς θέλουμε να ζήσουμε, έστω και θεωρητικά.
Να τους γνωστοποιήσουμε ότι γνωρίζουμε πως κατευθύνουν τις ζωές μας, έχουμε επίγνωση και άποψη γι’ αυτό και με κάποιο τρόπο τους συμβουλεύουμε, τους προειδοποιούμε να βρούνε άλλες μεθόδους καθοδήγησης και ομηρίας γιατί πολύ απλά εμείς ξυπνήσαμε και αρχίσαμε να κλωτσάμε, να επαναστατούμε έστω και δειλά, έστω και αθόρυβα, έστω κι ανοργάνωτα.
Μακάρι μέσα από αυτή τη διαδικασία και τη ζύμωση να υπάρξει ένα αποτέλεσμα, να υπάρξουν συγκεκριμένα αιτήματα και προτάσεις, να υπάρξει ανατροπή στο πολιτικό και οικονομικό σκηνικό, να ξαναγυρίσει η ελπίδα και η πίστη για το μέλλον, να υπάρξει στροφή σε νοοτροπίες, παγιωμένες αντιλήψεις, απόψεις και στάσεις που δυστυχώς αποδείχτηκαν λανθασμένες.
Tο μέλλον θα δείξει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου