Χθες καθώς προχωρούσα στο δρόμο άκουσα τον παππού που έσερνε πίσω μου το καρότσι με την εγγονούλα του να της λέει όλο γλύκα και τρυφερότητα: «Τώρα θα πάμε στο σπίτι να φάμε όλο το φαγητό μας, να μεγαλώσει η Ειρηνούλα μου, να πάει στο σχολείο, να της πάρει ο παππούς μια μεγάλη τσάντα για να μάθει πολλά γράμματα».
Ο παππούς εκεί δυστυχώς σταμάτησε, γιατί ήμουν περίεργη να ακούσω τι θα έλεγε στη συνέχεια, ενώ εγώ αυθόρμητα συνέχισα τη σκέψη του, ευτυχώς όχι φωναχτά: «να τελειώσει το Δημοτικό, να πάει στο Γυμνάσιο, να τελειώσει τα φροντιστήρια και το Λύκειο, να περάσει στο Πανεπιστήμιο, να πάει στο εξωτερικό, να κάνει μεταπτυχιακό, άντε και κανένα διδακτορικό, ενδιάμεσα να πάρει τα πτυχία από δύο ξένες γλώσσες, να μείνει άνεργη τουλάχιστον μια πενταετία, να βρει δουλειά τετράωρη σε καμιά πολυεθνική με μέσον ή να δουλέψει σε κάποιο καφέ σούπερ μάρκετ ή στην καλύτερη των περιπτώσεων να ανοίξει μια δική της δουλειά για να πληρώνει τέλος επιτηδεύματος, να έρθει η Τρόικα να της βάλουν τα χαράτσια, να ψάχνει να βρει τα χρήματα για να ξεπληρώσει τα δάνεια των προγόνων της που τη βαραίνουν από τη μέρα που γεννήθηκε, να, να, να»
Η σκέψη μου δεν κρατιόταν με τίποτε. Έφτασα να σκέφτομαι αυτούς που μας κατάντησαν έτσι και ότι αυτό το διάστημα έχει αρχίσει η εκλογολογία στην πόλη μας και όχι μόνο. Κάθε μέρα ακούμε προτάσεις ανανέωσης, ποιος κλείδωσε, ποιος ξεκλείδωσε, ποιος κλειδαμπάρωσε, ακούμε και διαβάζουμε για πολλά υποσχόμενες νέες προσωπικότητες στο χώρο της πολιτικής και ένα σωρό γενικώς μπούρδες. Το χωριό καίγεται κι η π…..α λούζεται που λένε και στο χωριό της Μέρκελ, κάπου στην παλιά Ανατολική Γερμανία.
Θα μας καλέσουνε λέει τη νέα χρονιά, θα δούμε πότε, να ψηφίσουμε διακοσμητικούς βουλευτές και υπουργούς, γιατί δεν πρέπει να χαθούν τριακόσιες θέσεις εργασίας, εκεί στο κεντρικό κτίριο της Βουλής.
Σκεφτόμουν ότι θα πάω να ψηφίσω μόνο αν μπουν υποψηφιότητες προσώπων από το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τη Γερμανία και τη Γαλλία και θα επιλέξω μάλιστα τον πιο όμορφο.
Τουλάχιστον η Ειρηνούλα όταν θα μεγαλώσει και δε θα χρειάζεται τσάντα να πάει στο σχολείο, γιατί τότε δε θα δίνεται κανένα απολύτως βιβλίο στα σχολεία και θα παίρνει μόνο την πλάκα και την κιμωλία μαζί της, να μην έχει τριακόσιους μαϊντανούς να βλέπει στην τηλεόραση, αλλά τρεις και μάλιστα παιδαράδες.
Ο παππούς εκεί δυστυχώς σταμάτησε, γιατί ήμουν περίεργη να ακούσω τι θα έλεγε στη συνέχεια, ενώ εγώ αυθόρμητα συνέχισα τη σκέψη του, ευτυχώς όχι φωναχτά: «να τελειώσει το Δημοτικό, να πάει στο Γυμνάσιο, να τελειώσει τα φροντιστήρια και το Λύκειο, να περάσει στο Πανεπιστήμιο, να πάει στο εξωτερικό, να κάνει μεταπτυχιακό, άντε και κανένα διδακτορικό, ενδιάμεσα να πάρει τα πτυχία από δύο ξένες γλώσσες, να μείνει άνεργη τουλάχιστον μια πενταετία, να βρει δουλειά τετράωρη σε καμιά πολυεθνική με μέσον ή να δουλέψει σε κάποιο καφέ σούπερ μάρκετ ή στην καλύτερη των περιπτώσεων να ανοίξει μια δική της δουλειά για να πληρώνει τέλος επιτηδεύματος, να έρθει η Τρόικα να της βάλουν τα χαράτσια, να ψάχνει να βρει τα χρήματα για να ξεπληρώσει τα δάνεια των προγόνων της που τη βαραίνουν από τη μέρα που γεννήθηκε, να, να, να»
Η σκέψη μου δεν κρατιόταν με τίποτε. Έφτασα να σκέφτομαι αυτούς που μας κατάντησαν έτσι και ότι αυτό το διάστημα έχει αρχίσει η εκλογολογία στην πόλη μας και όχι μόνο. Κάθε μέρα ακούμε προτάσεις ανανέωσης, ποιος κλείδωσε, ποιος ξεκλείδωσε, ποιος κλειδαμπάρωσε, ακούμε και διαβάζουμε για πολλά υποσχόμενες νέες προσωπικότητες στο χώρο της πολιτικής και ένα σωρό γενικώς μπούρδες. Το χωριό καίγεται κι η π…..α λούζεται που λένε και στο χωριό της Μέρκελ, κάπου στην παλιά Ανατολική Γερμανία.
Θα μας καλέσουνε λέει τη νέα χρονιά, θα δούμε πότε, να ψηφίσουμε διακοσμητικούς βουλευτές και υπουργούς, γιατί δεν πρέπει να χαθούν τριακόσιες θέσεις εργασίας, εκεί στο κεντρικό κτίριο της Βουλής.
Σκεφτόμουν ότι θα πάω να ψηφίσω μόνο αν μπουν υποψηφιότητες προσώπων από το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τη Γερμανία και τη Γαλλία και θα επιλέξω μάλιστα τον πιο όμορφο.
Τουλάχιστον η Ειρηνούλα όταν θα μεγαλώσει και δε θα χρειάζεται τσάντα να πάει στο σχολείο, γιατί τότε δε θα δίνεται κανένα απολύτως βιβλίο στα σχολεία και θα παίρνει μόνο την πλάκα και την κιμωλία μαζί της, να μην έχει τριακόσιους μαϊντανούς να βλέπει στην τηλεόραση, αλλά τρεις και μάλιστα παιδαράδες.
2 σχόλια:
Πω πω κακκίες!!! Για τους άλλους δεν με νοιάζει αλλά κι αυτόν τον "παιδαρά" τον καινούργιο βουλευτή μας, της γνωστής ανανεωτικής πτέρυγας του μεγάλου δημοκρατικού κόμματος, θα τον αποσύρουμε πρίν καλά καλά συμπληρώσει δυο τετραετίες και πάρει τη βουλευτική σύνταξη?
Μάλλον έχουμε άλλα γούστα γιατί εγώ all time classic παιδαρά θεωρώ το Σάκη το Ρουβά και αυτή τη στιγμή θα αιτηθώ να πάρει σύνταξη και να γίνει και Πρωθυπουργός μας.
Δημοσίευση σχολίου