Τσιμπούσια και παρελάσεις

Ωραία περάσαμε κι αυτή τη φορά στα Ελευθέρια!
Ευτυχώς δεν είχαμε καμία έκπληξη, ούτε ευχάριστη, ούτε δυσάρεστη. Η μόνη διαφορά ήταν λίγο στους λόγους που έβγαλαν οι επίσημοι και συνέδεσαν τους αγώνες των προγόνων μας με τους αγώνες των νεοελλήνων. Οι σημερινοί δικοί μας αγώνες για να ξέρετε, είναι ο εξής ένας: Η Οικονομία βρε. Τι άλλο;


Κατά τα άλλα τα κλασικά εικονογραφημένα. Οι επίσημοι φάγανε, ξαναφάγανε, ήπιαν και ξαναήπιαν στην υγειά των προγόνων μας, φτιάχτηκαν μεταξύ τους, είδανε εκθέσεις, άκουσαν τα ιστορικά γεγονότα για άλλη μια φορά, μήπως κι είχαν ξεχάσει κάτι από πέρυσι, κατέθεσαν τα έτοιμα στεφάνια τους, εκκλησιάστηκαν, αντάλλαξαν δώρα και πήγαν με τις αμαξάρες τους και τις παλτουδιές τους κάτω από τη στεγαστράρα τους να δουν τον ταλαιπωρημένο οικονομικά πληγμένο λαό τους να παρελάζει και να τους χαιρετά.


Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, έχουμε αποκτήσει και κάτι φαν, εισαγώμενους από  τη Μάνη, που πρέπει να τους αρέσει πολύ να παρελάζουν, θα είναι το βίτσιο τους, γιατί έρχονται εδώ και μάλιστα τόσο πολύ τη βρίσκουν που ρίχνουν κι όλη την ώρα μπαλωθιές. Στην αρχή που τις άκουσα νόμισα ότι ήταν Απόκριες, καθότι πρόσφατο.Όταν κατάλαβα ότι οι άνθρωποι κάναν το κέφι τους και ο αστυνομικός που καθόταν δίπλα τους δεν τους μιλούσε παρά τους κοιτούσε αδιάφορα, φαντάστηκα ότι μάλλον θα ήταν ήρωες από το ένδοξο παρελθόν.
Το παιδάκι πιο πίσω μάλλον δεν το γνώριζε και γι αυτό φοβήθηκε τόσο πολύ που άρχισε να τρέμει. Παρόλο που ήταν σημαιοφόρος στο σχολείο του, δεν δέχτηκε να παρελάσει και έφυγε τρέμοντας για το σπίτι του. Ο μπαμπάς του εξηγούσε στην έκπληκτη γυμνάστριά του, ότι όταν ήταν μικρός είχε ένα ατύχημα κι από τότε όταν άκουγε πυροβολισμούς έτρεμε και φοβόταν υπερβολικά.
 Ποιος να το εξηγήσει όμως αυτό στους λεβέντες από τη Μάνη!

Παρέλασαν λοιπόν, κακόμοιρα παιδιά όλων των ηλικιών, η μαθητιώσα νεολαία όπως είναι βαφτισμένη, με ελαφρύ ρουχισμό, βρεγμένη και αερισμένη, προς κορεσμό και τέρψη γονέων και επισήμων. Η γιορτή για άλλη μια φορά στέφτηκε με επιτυχία. Οι καφετέριες γέμισαν, το ίδιο και τα παντός είδους φαγάδικα αργότερα, οι μικροπωλητές πούλησαν μπαλόνια¨"μπομπ σφουγγαράκη" και σημαίες, οι γιατροί και τα φαρμακεία αύριο, για να μην πω από σήμερα θα έχουν πολύ δουλειά μετά τη σκληραγώγηση της περήφανης και ελπιδοφόρας νεολαίας μας στη βροχή και το κρύο, τα φωτογραφεία θα κάνουν χρυσές δουλειές, τρία ευρώ η φωτογραφία και όλοι είναι ευχαριστημένοι.


Το μόνο κακό που πρέπει σίγουρα να εισηγηθούμε ως πολίτες να αλλάξει είναι όταν η επέτειος της απελευθέρωσης πέφτει Σαββατοκύριακο, να μεταφέρεται καθημερινή. Έτσι θα δουλέψουν και τα ξενυχτάδικα μια επιπλέον βραδιά μεσα στην εβδομάδα.


Άντε παιδιά και του χρόνου πάλι τα ίδια.