Η μυρωδιά των αμνών

Αυτοί οι άνθρωποι όταν αγόρασαν τα οικόπεδά τους για να χτίσουν τα όμορφα σπίτια τους σε περιοχή μέσα στην πόλη των Ιωαννίνων, δεν ήξεραν ότι ακριβώς απέναντί τους, θα είχαν για γείτονες ένα κοπάδι από πολύ συμπαθητικά, κατά τα άλλα, προβατάκια

που τυχαίνει να μένουν σ΄αυτό το στάβλο. Τα προβατάκια αυτά ανήκουν σε γνωστό χασάπη των Ιωαννίνων, ο οποίος διατηρεί μαγαζί στη Σ. Λάμπρου και τα μεγαλώνει για να τα γευτούμε εμείς.  

 Δε θα είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα συμβίωσης όλοι αυτοί οι γείτονες, αν ο στάβλος δε μύριζε απαίσια και δεν αποτελούσε εστία μόλυνσης για την περιοχή.
Οι υγειονομικές υπηρεσίες ειδοποιήθηκε φυσικά, αλλά για να μεταβούν στο παράνομο σπίτι των προβάτων, που όπως ξέρετε απαγορεύεται να κατοικούν εντός ορίων οικισμού, ήθελαν επώνυμη καταγγελία.

Καταλαβαίνεται,  "Ο Θεός κι ο Γείτονας". Ποιος θα καταγγείλει επώνυμα το χασάπη και τα πρόβατα; Ουδείς φυσικά.

Κάπως έτσι το κράτος φροντίζει για τη νομιμότητα. Να σε βάζει  να σκοτωθείς με το γείτονα.

Μ' αυτό το πολύ απλό τρόπο ή εσύ δεν πρόκειται να δώσεις το όνομά σου για να μην τσακωθείς, ή θα το δώσεις και θα τσακωθείς τελικά με το γείτονα κι έτσι όχι μόνο δε θα μιλάτε, αλλά θα προσπαθεί ο ένας να βγάλει το μάτι του άλλου.
Αποτέλεσμα; Να μην παλεύεται για να διεκδικήσετε από κοινού κάτι καλύτερο ή έστω αυτό που δικαιούστε.  

Είμαστε όλοι μαζί στο "χαράκωμα"

Επιτέλους πέρασε κι αυτή η πρωτότυπη πραγματικά απελευθέρωση των Ιωαννίνων. Ζήσαμε πραγματικά πρωτότυπες εκδηλώσεις που απευθυνόταν σ΄όλο το λαό των Ιωαννίνων, αντικρίσαμε πραγματικά πρωτότυπα πρόσωπα, ακούστηκαν πάρα πολύ πρωτότυπες ομιλίες, ανταλλάχτηκαν πολύ πρωτότυπα δώρα, είδαμε παλαίμαχους όλων των ειδών.

Το μόνο που δεν ξέρω είναι αν ήταν πρωτότυπα τα γεύματα που ντερλίκωσαν όλοι αυτοί οι "φρέσκοι" πολιτικοί, στρατιωτικοί και παπάδες, που μας μιλούν για ηρωικές πράξεις προγόνων και συνέχεια της θυσίας των σύγχρονων Ελλήνων.

Γενικά ήταν μία απελευθέρωση που είχαν την τιμητική τους όλοι αυτοί που πάλεψαν όλα αυτά τα χρόνια για να καταστρέψουν την Ελλάδα.

Μου άρεσε πολύ που είδα τα ελάχιστα πια γεροντάκια της Εθνικής Αντίστασης, να παρελάζουν μέσα στη βροχή. Πραγματικά είμαι πολύ περίεργη. Έχουν άραγε καλέσει ποτέ σε ένα από αυτά τα τσιμπούσια τους ανθρώπους της Εθνικής Αντίστασης να τους κάνουν το τραπέζι; Πόσο θα φάνε άραγε αυτοί οι κακόμοιροι; Τόσο πολύ δεν περισσεύει ή τους μυρίζουν;

Μου άρεσε πολύ που είδα την πιο συγκινητική σκηνή εδώ και πάρα πολύ καιρό, αλλά δυστυχώς μόνο στην τηλεόραση και για λίγο. Τον αγαπημένο μου Γκόντα να φιλιέται και να αγκαλιάζεται με τον άλλο τον αγαπημένο μου, το Μελανίδη ντε! Δε σας κρύβω, έκλαψα.

Μου άρεσε πάρα πολύ που είδα το Λοβέρδο να σφυρίζει στους αποσυρμένους μπασκετμπολίστες, Έλληνες και Ισπανούς, αλλά να μεταμορφώνεται σε «κότα» όταν έπρεπε να πάει να εγκαινιάσει τη μόνη αξιόλογη εκδήλωση, μαζί με την έκθεση φωτογραφίας του Μπαλάφα, στο Χατζηκώστα.
Βλέπετε δεν αντέχεται ο Γιαουρτοπόλεμος εκτός γηπέδου!

Μου άρεσε πολύ που είδα τη μαθητιώσα νεολαία να παρελάζει μέσα στη βροχή προς τέρψη των καλά προφυλαγμένων λαμόγιων μας.
Μα καλά βρε Αννούλα μου, εσύ στέλνεις εγκυκλίους στα σχολεία με πεντακόσιες οδηγίες για να προφυλαχτούν τα παιδιά από τη νέα γρίπη και δε λες τίποτε όταν τα βλέπεις αυτά τα κακόμοιρα που τους κλέψατε το αύριο, να παρελάζουν μέσα στη βροχή; Πώς να σε πιστέψω εγώ μετά ότι θέλεις το καλό τους;

Αυτό όμως που λατρεύω να παρακολουθώ στην παρέλαση κάθε χρόνο τέτοια μέρα είναι οι Μανιάτες με τα κουμπούρια τους. Δε μπορώ να πω, έρχονται εδώ τα παλικάρια και τους επιτρέπουμε να πυροβολούν μέσα στον κόσμο. Να μη ξεχνιόμαστε. Αυτοί είναι άντρες, όχι αστεία!

Γιατί όμως αυτούς τους αφήνουν ανεξέλεγκτους και μάλιστα θέλουν να μας πείσουν ότι είναι και φολκλόρ, ενώ τα άλλα παλικάρια, τα απελπισμένα, που δεν κρατάνε κουμπούρια, αλλά κάτι αυγουλάκια, άντε και κανένα γιαουρτάκι, τα φυλάει ένας σκασμός διμοιρίες ΜΑΤ;
Αυτά γιατί δεν τ’ αφήνουν να «απελευθερωθούν» άραγε;

Τζάμπα οικόπεδο

Σ' αυτό το κράτος "του ότι θέλω κάνω" και "όσο πιο παράνομος είμαι τόσο πιο μάγκας περνιέμαι", αφήνει όλα τα περιθώρια, ανεξέλεγκτα, να επιτρέπει στον κουτοπόνηρο πολίτη να κατοχυρώνει δημόσια περιουσία. Αυτοί φυσικά που έχουν κατακλέψει με χίλιους δυο τρόπους όλα αυτά τα χρόνια το κράτος, θα τους δείτε να σχίζουν τα ιμάτιά τους για την πατρίδα και τη διαφύλαξη της δημόσιας περιουσίας

Φυσικά δε χρειάζεται να πάτε μακριά για να τους ανακαλύψετε. Ακόμη και μέσα στην πόλη μας μπορείτε να δείτε πως με απροκάλυπτο τρόπο, κακομοίρηδες στη νοοτροπία και στη στάση ζωής, αποδεικνύονται "οι μάγκες" που ευνοούνται από το σύστημα και κοροϊδεύουν απροκάλυπτα, τους νόμιμους γείτονές τους και συμπολίτες τους.


Ένας απλός τρόπος είναι δίπλα στο δάσος, σε περιοχές που σέρνονται δεκαετίες τα σχέδια πόλης, να στήνουν ολόκληρα τσαντήρια, να χτίζουν με τσιμεντόλιθους αποθήκες-σπίτια, να φέρνουν με λάστιχα υδροδότηση, να μεγαλώνουν το κοτέτσι τους μέρα-μέρα, να καλλιεργούν τα λαχανικά τους, να μαζεύουν ότι άχρηστο για να γεμίσουν "το οικόπεδό τους", για να αποδείξουν εκ των υστέρων, όποτε κι αν χρειαστεί, ότι είναι δικό τους, μέχρι τα όρια που αυτοί αποφάσισαν.

Φυσικά το Δασαρχείο όταν ξόδεψε τα χρήματα της Ευρώπης, άρα τα δικά μας, έφτιαξε ένα τοιχίο για να οριοθετήσει το δάσος, παίρνοντας υπόψη του την υφιστάμενη κατάσταση κι όχι τη νόμιμη κι αυτό φυσικά γιατί θα έπρεπε να γίνουν μια σειρά άλλες ενέργειες, απίστευτα χρονοβόρες κι αναποτελεσματικές.

Αυτό εννοείται και το γνωρίζουν όλοι οι μάγκες και γι' αυτό ειρωνεύονται και κοροϊδεύουν τα υπόλοιπα κορόιδα που φοβούνται, δεν τολμούν ή δε θέλουν να κατοχυρώσουν τζάμπα οικόπεδο.

Αν τολμάει ας τους καταγγείλει κανείς.

Πλατεία θρίλερ

Ας ξεναγηθούμε σε μια από τις υπέροχες πλατείες, την πλατεία που βρίσκεται στην περιοχή Ζευγάρια, μια από τις πολλές που κοσμούν την ωραία μας πόλη. Μια πλατεία σύγχρονη, καθαρή, φιλόξενη, ανθρώπινη. Μια πλατεία που εξυπηρετεί τις ανάγκες μιας ολόκληρης περιοχής για ψυχαγωγία, συνεύρεση, συντροφικότητα, συζήτηση, παιχνίδι, άθληση, ξεκούραση, αναψυχή.

Αυτό που κυρίως τη χαρακτηρίζει είναι η βρωμιά, η εγκατάλειψη και τα μουντά της χρώματα. Λάστιχα, κλαδιά, παλιά ρούχα, σκουπίδια, είναι λίγα από τα ευρήματα στην πλατεία.

Νομίζω ότι ο Δήμος το κάνει επίτηδες. Σίγουρα περιμένει μια εθελοντική ομάδα για να τον υποκαταστήσει, που θα της δώσει και μεγάλη δημοσιότητα και τα εύσημα και μάλιστα θα συμμετέχουν στις δράσεις της, εθελοντικά πάντα, τις Κυριακές και νυν, αρμόδιοι και πρώην αντιδήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι.

Άλλωστε η νέα τάση είναι ο εθελοντισμός, αλλά αυτό είναι άλλη ανάρτηση.  

Η άλλη επίσημη δικαιολογία-καραμέλα, είναι η κακή οικονομική μας συγκυρία, η οποία παρεμπιπτόντως πρέπει να κρατάει τα τελευταία πενήντα χρόνια, για να δικαιολογούμε την κακομοιριά μας.
Ερωτώ λοιπόν, θέλει πολλά χρήματα να καθαρίζεις τακτικά μια πλατεία, να βάλεις πέντε αξιοπρεπή παγκάκια, να βάψεις τις κολόνες-ντεκόρ, να ξηλώσεις τις παλιές πινακίδες που διαφημίζουν παλιά έργα, προ κρίσης, (εκτός πια κι αν μας υποχρεώνουν οι Ευρωπαίοι να τις έχουμε αναρτημένες εφ' όρου ζωής) και να βάλεις και δύο καλάθια για τα σκουπίδια;

Κι αν θέλει χρήματα αυτή η ιστορία, ας μην πάνε να φάνε, για ακόμη μια φορά, την 21η Φεβρουαρίου οι "επίσημοί μας" στο Du Lac. Ας διαθέσουν αυτά τα χρηματάκια, που δε μας περισσεύουν, έτσι τουλάχιστον μας λένε, να φτιάξουν δυο, τρεις πλατειούλες σε γειτονιές. Ο Πρόεδρος σίγουρα δε θα παρεξηγηθεί άμα δεν του κάνει ο Δήμος το τραπέζι κι αυτός απ' ότι ξέρω τα έκοψε τα πολλά πολλά στο μέγαρο την ημέρα της Δημοκρατίας, άλλωστε είναι κι από τα Γιάννενα και τον αγαπάει τον τόπο του. Θα καταλάβει.

Αφήστε που είμαι σίγουρη ότι και οι πρόγονοί μας περισσότερο ικανοποιημένοι θα είναι.

 Άλλωστε για ένα καλύτερο αύριο δεν αγωνίστηκαν;

Διατηρητέο περίπτερο

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος στα Ζευγάρια, εδρεύει σε ένα μικρό, διατηρητέο κτίριο, που βρίσκεται στην πλατεία των Ζευγαριών, αν μπορεί κανείς να την ονομάσει έτσι, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.

Δε γνωρίζω ακριβώς την ιστορία του μικρού αυτού κτιρίου, αν κάποιος γνωρίζει περισσότερα μπορεί να μας διαφωτίσει, αλλά έχει σχέση με τους φόρους που πλήρωναν κάποτε οι άνθρωποι για να μπούνε στην πόλη των Ιωαννίνων.

Αυτό, λοιπόν το μικρό, υπέροχο, ιστορικό κτίριο συναγωνίζεται σε τετραγωνικά, το mini market, στα ελληνικά περίπτερο, που πήρε άδεια να τοποθετηθεί ακριβώς μπροστά του.

Αν έχει κριθεί και το περίπτερο διατηρητέο και το γνωρίζει κι αυτό κάποιος, ας μας ενημερώσει.

Είθισται άλλωστε τα περίπτερα  να κοσμούν χώρους μπροστά από ιστορικά κτίρια, αγάλματα, προτομές, τζαμιά, δρόμους, πλατείες, πάρκα. 

Στην πλαϊνή δε πλευρά, αυτού του λιλιπούτειου, διατηρητέου, υπέροχου κτιρίου, υπάρχει και ο βοηθητικός χώρος του περιπτέρου, η αποθήκη του.

Άραγε αυτός ο Σύλλογος που είναι Πολιτιστικός και εδρεύει εκεί μέσα, πόσο πολιτισμό καλείται να παράγει, όταν κάποιοι έδωσαν άδεια και του φύτεψαν αντί για παρτέρια με λουλούδια, ένα περίπτερο έξω ακριβώς από την πόρτα του!

Πόσο ελεεινοί μπορεί να είμαστε!

Γελωτοθεραπεία

Το εθνικό μας ψυχοπλάκωμα θέλει εναλλακτικές προτάσεις αντιμετώπισης. Το καλύτερο αποδεδειγμένα φάρμακο είναι το γέλιο, το λένε άλλωστε και οι γιατροί. Επειδή όμως κάτι τέτοιο είναι αδύνατον να μας συμβεί στη δουλειά, αν έχουμε, στην οικογένεια που τρέχουμε όλοι πανικόβλητοι και μιλάμε μόνο για τα τετριμμένα λόγω έλλειψης χρόνου, στις παρέες με τους φίλους μας που είναι όλοι ψυχοπλακωμένοι, στη θέαση της τηλεόρασης που μας καταρρακώνει χειρότερα, στις εκδρομές που τις έχουμε κόψει για ευνόητους λόγους, στην αγορά που δεν πάμε, κλπ, έχουμε για εσάς την εναλλακτική πρόταση!

Λέγεται "Γελωτοθεραπεία" και διαφημίζεται σαν το 1ο club γέλιου. Η ιδέα της yoga του γέλιου, ξεκίνησε λέει από τη Βομβάη της Ινδίας, τυχαίο; και σήμερα υπάρχουν πάνω από 6.000 club γέλιου, σε 61 διαφορετικές χώρες του κόσμου. Αν σας ενδιαφέρει ήρθε και στην πόλη μας!

Τρέξτε-προλάβετε!

Οι ψυχοπλακωμένοι στο παραπάνω βίντεο από τη Mumbai τη βρήκανε τη λύση.

Αν δεν έχετε κι εσείς χρήματα να πληρώσετε για να γελάσετε, σας έχω εναλλακτική πρόταση Γελωτοθεραπείας δωρεάν.

Γέροι, γριές, νέοι, νιες, ενήλικες, μεσήλικες, παιδιά, ραντεβού έξω από την Περιφέρεια ή από το Δημαρχείο, σε ένα από τα επόμενα συμβούλιά τους που θα συζητάνε για τα σκουπίδια ή τη λίμνη μας.

Θα πέσει το γέλιο της αρκούδας.

Ρα, ο θεός του Ήλιου

Σήμερα ξύπνησα με υπέροχη διάθεση.


Έβλεπα στον ύπνο μου ότι ο Γιώργος είχε πάει στην Αίγυπτο.
Εγώ βρισκόμουν στο αεροδρόμιο και τον περίμενα με χιλιάδες άλλους Αιγύπτιους. Τις προηγούμενες μέρες, είχε κυκλοφορήσει, εκεί ανάμεσα στα οδοφράγματα των διαδηλωτών της Αιγύπτου, ότι έρχεται ο Θεός Ρα, ο Θεός του Ήλιου.
Ξέρετε ότι σύμφωνα με την αιγυπτιακή μυθολογία, ο θεός Ρα ήταν ο δημιουργός των θεών, των ανθρώπων και του κόσμου!

Οι πιο ψαγμένοι είχαν δει κάτι φωτογραφίες του Γιώργου με τον ήλιο, σύμβολο του ΠΑΣΟΚ, έμβλημα επίσης και του θεού Ρα, (σύμβολο της ζωής, του φωτός και της γονιμότητας). Επίσης κάτι είχαν ακούσει ότι προσπαθεί να σώσει και μια άλλη χώρα την Ελλάδα, είχαν πληροφορηθεί κι ότι έρχεται και σαν μεσολαβητής και στόμα με στόμα διαδόθηκε η έλευση του Θεού Ρα, με τη μορφή του Παπανδρέου αυτή τη φορά, για να τους σώσει.

Έπρεπε να ζούσατε αυτό που έζησα εγώ, μόνο στον ύπνο μου. Δυστυχώς…
Έβλεπα, ότι βρίσκομαι στο αεροδρόμιο της Αιγύπτου ανάμεσα σε χιλιάδες διαδηλωτές που εκστασιασμένοι φώναζουν «Ρα αράου», «Ρα Αράου», δηλαδή «σε βλέπουμε Ρα».
Ξαφνικά προσγειώνεται το αεροπλάνο και κατεβαίνει ο Μεσσίας, ο Γιώργος. Το πλήθος τον αρπάζει και τον οδηγεί στο Προεδρικό μέγαρο. Εγώ διακριτικά ακολουθώ την πομπή για να σιγουρευτώ για τις εξελίξεις.
Φτάνουν στο παλάτι, τον ανεβάζουν στο θρόνο και του φοράνε το φωτοστέφανο του Ήλιου στο κεφάλι. Το πλήθος από κάτω παραληρεί.

Δε μπορώ να σας περιγράψω τα συναισθήματά μου εκείνη τη στιγμή. Ρίγη ευτυχίας διαπερνούσαν το κορμί μου. Ξαφνικά άρχισα να αιωρούμαι και να χορεύω στον αιθέρα, «Θεέ μου» ούρλιαζα «Σ΄ευχαριστώ, ΣΩΘΗΚΑΜΕ»! «Μας τον πήραν οι Αιγύπτιοι»

Ξύπνησα από τα ουρλιαχτά μου, ευτυχίας πάντα. Κατεβαίνω στην κουζίνα έτοιμη να φάω γκουρμέ πρωινό.

Ανοίγω το λάπτοπ μου για να μάθω αν έφτασε και είχε υλοποιηθεί το όνειρό μου.

Ο τίτλος χορεύει μπροστά στα μάτια μου «Ανέβαλε στο Κάιρο την επίσκεψή του ο Πρωθυπουργός» και λιποθυμώ…